korale koloru koralowego

W sierpniu idziemy na wesele. To znaczy ja idę na jedno, a Przemek na drugie. A potem po pracy przyjedzie za mną, jak będę już mocno rozbawiona i roztańczona, po entym drinku. W związku z tym postanowiłam przymierzyć koralową sukienkę, w której byłam już na weselu, ale w innej rodzinie, więc będzie jak nówka, a w dodatku koralowy kolor jest teraz trendy (w takim kolorze maluję nawet paznokcie:)) I tu nastąpił error. Sukienkę owszem zapięłam, ale mój brzuch jakoś dziwnie odstaje w niej od reszty ciała. Mój Przemek zawsze mi powtarzał, że kupuję niedobre proszki... I co teraz? Zrezygnować z kanapek? Zacząć biegać z Adrianem? Przejść na dietę jak moja teściowa? Czy kupić nową sukienkę?
Może w sierpniu koralowy nie będzie już modny?

Pajęczyny na blogu to już mało powiedziane. Tu czuć stęchliznę. Jak w starej szafie na strychu, którego już nikt nie odwiedza, gdzie wiszą nieprzydatne koszule po nielubianej ciotce.
A miało kipieć energią. Sraty-taty.
W zimie narzekałam na długie noce i szybko zapadający zmrok. Że niby nie mam czasu. Że spać się chce. Że zimno i do bani.
A teraz w lecie, jak widać, też czasu nie mogę znaleźć. Ciulata ze mnie blogerka.
A przecież na dworze energetyczne słońce, błękitne, bezchmurne niebo i orzeźwiający zefirek. Wakacje w pełni.
No więc korzystam z lata. Leniuchuję, popijam zimne piwo, jadam kiełbasy i karczki z grilla, a potem najedzona i popita grzebię coś w internecie, jednak nie potrafię już wykrzesać błyskotliwej treści nadającej się na bloga. I tak leci.
Z tym jedzeniem to chyba ostatnio przesadzam. Godzina 21.30, a ja zasiadam do kanapek. Ale nie z rzodkiewką. Uwaga: wędlina, ser żółty lub pleśniowy, pomidor, ogórek, cebula i do tego sos ziołowo-czosnkowy. Jedni liczą kalorie, piszą na kartce, dodają i mnożą, a jak za dużo, to odejmują. Inni dzielą wzrost przez wagę i sprawdzają wyniki w dziwnych tabelach, a ja w najlepsze wciągam nocą kanapki, przejadam żelkami i popijam colą.
Sportów nie uprawiam. Robi się więc niebezpiecznie.